Агар чӯҷаҳо инро мехоҳанд, онҳо бо ҳар гуна гов ҷуфт мешаванд. Ҳамин тавр, ин мард тамоми хоҳишҳои онҳоро иҷро кард. Шумо фикр мекунед, ки брюнеттҳо ин қадар соддаанд? Не, инхо хароманд, ман инро аз чашмонашон мебинам. Онхо рама барин мардонро як-як шир медиханд. Дар як руз як литр шир барои онхо норма аст! Ман он говчушонро сахт қамчин мекардам, то онҳо мисли пуфак пуф шаванд!
Умуман, ба муҳофизон алоқа ва робита бо посбон манъ аст, аммо дар ин ҳолат ҳардуи онҳо парвое надоштанд. Дере нагузашт, ки либоси тагаш дар бар кард. Вай дар мақъад сахт ба вай шикофт, чунон ки духтар хоҳиш карда буд, бо исрор худ.