Зан танҳо оташ аст, танҳо бовар карда наметавонист, ки вай танҳо пас аз минат як мардро аз дасти ӯ берун кард! Ман фикр мекунам, ки ӯ ҳоло бештар арақ мекунад, то хаёлоти ӯро бештар қонеъ созад! Чунин бонуи табъу бозичаро ба ҳаяҷон андохта, ӯро қонеъ нагардонад? Вай ҳеҷ гоҳ намегузорад, ки ин рӯй диҳад!
Ин ширинча медонад, ки чӣ гуна чашмҳо ӯро танҳо хӯрдан мехоҳанд. Ҳамин тавр, вақте ки вай ба таври муфид аз хурӯс бача канда шуд, ӯ хеле зуд омад ва шумо инро фаҳмида метавонед.